مقایسه اثر بخشی مدیریت استرس شناختی-رفتاری، آموزش خوش بینی و درمان طبی بر علائم جسمی، استرس ادراک شده، ادراک بیماری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو

زمینه و هدف: اخیراً نقش علایم روان شناختی در سیر بیماری های مزمن و به کارگیری درمان های روان شناختی به عنوان درمان های مکمل مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی مدیریت استرس شناختی-رفتاری، آموزش خوش بینی و درمان طبی مرسوم بر علائم جسمی، استرس ادراک شده، ادراک بیماری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، 30 نفر از بیماران زن مبتلا به کولیت اولسراتیو به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه مدیریت استرس شناختی-رفتاری(10 نفر)، آموزش خوش بینی(10 نفر) و درمان طبی مرسوم(10 نفر) قرار گرفتند. هر سه گروه به پرسش نامه استرس ادراک شده، پرسش نامه ادراک بیماری، پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و شاخص فعالیت بیماری کولیت پاسخ دادند. سپس سه گروه آزمایشی در 9 جلسه مداخله گروهی مدیریت استرس شناختی-رفتاری و آموزش خوش بینی شرکت کردند و پس از آن هر سه گروه مجدداً به مقیاس ها پاسخ دادند و این کار در یک پی گیری 6 ماهه تکرار گردید. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی هر دو شیوه مداخله بر ادراک بیماری، استرس ادراک شده و کیفیت زندگی و عدم اثربخشی مداخلات بر علائم جسمانی بود. نتیجه گیری: در مجموع می توان اظهار داشت که مداخلات روان شناختی از جمله مدیریت استرس و آموزش خوش بینی می تواند در بهبود علائم روان شناختی بیماران مبتلا به بیماری کولیت اولسراتیو و درمان جامع آن ها سودمند باشد.